อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 9 วันที่ 26 พ.ค. 57
นาคินทร์มองปานตะวัน นางร้ายไม่ใช่เล่นแฮะ?! ก่อนจะพยักหน้าหงึก ๆ “จริง..น่าเบื่อมากแต่โลกของคุณ..ถึงจะน่าเบื่อยังไง ก็คงจะไม่น่าเบื่อเท่ากับโลกของผม”ปานตะวันปรายตามองแบบ..พูดแปลก ๆ
นาคินทร์มองถนนที่รถติดแล้วบ่น ๆ“รถติดเป็นบ้า”
“นั่นสิคะ..ติดมาก ติดยาวเลย ถ้างั้นเรากลับกันดีมั้ยคะ เสียเวลาเปล่า ๆ”
ปานตะวันดีใจยิ่งกว่าถูกหวย นาคินทร์ยูเทริ์นรถกลับไปอีกทางทันที
รถนาคินทร์พุ่งเข้ามาจอดเอี๊ยด!! ปานตะวันงงมาก “อะไรกันคะคุณนาคินทร์”
นาคินทร์หน้าเหนือมาก ปานตะวันมองรอบ ๆ อย่างตกใจ “ที่นี่มัน” ‘นาคินทร์พาปานตะวันมาที่สนามบิน’ ปานตะวันตกใจมาก “นี่คุณจะทำอะไรของคุณ..คุณนาคินทร์”
“ทำไมต้องทำหน้าตายังกะโดนผีหลอกอย่างนั้นด้วย”
“คุณนั่นแหละหลอก!!! เมื่อกี้คุณบอกฉันว่าจะกลับบ้าน”
“ผมบอกคุณตอนไหน? เมื่อกี้ผมบอกว่าผมเปลี่ยนใจแล้วต่างหาก”
“เปลี่ยนใจ??”
“ใช่!! ก็รถมันติด ผมก็เลยเปลี่ยนใจ”
ปานตะวันยิ่งอึ้ง มองเครื่องบิน “อะไรนะ? นี่อย่าบอกนะว่า”
นาคินทร์ถอดเบลท์ตัวเองทันที ลงไปเปิดประตูด้านปานตะวัน ปลดเบลท์ของปานตะวัน คว้าข้อมือ “ลงมา!!”
ปานตะวันขัดขืน “ไม่นะ!! คุณนาคินทร์!! ปล่อยนะ!! ฉันไม่ไป!! ฉันไม่ไป!!”
นาคินทร์ไม่พูดพล่ามทำเพลง อุ้มปานตะวันเดินลิ่ว ๆๆ ไปขึ้นเครื่องบินทันที
บนเครื่องบิน นาคินทร์อุ้มปานตะวันหย่อนโครมลงบนเก้าอี้ในเครื่อง
ปานตะวันเด้งตัวขึ้น “ฉันบอกว่าฉันไม่ไป!!!”
นาคินทร์ผลักปานตะวันจนหลังติดพนัก “ต้องไป!!” นาคินทร์จับปานตะวันรัดเบลท์
ปานตะวันดิ้นๆๆๆ โวยวายลั่น “ปล่อยฉันนะ!! คุณจะบ้ารึไง?? คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอคุณนาคินทร์!!!”
นาคินทร์ไม่สนใจ นั่งข้างปานตะวัน รัดเบลท์ ปานตะวันโวยวาย เริ่มสะอื้น “คุณจะพาฉันไปไหน?? ฉันไม่ไปนะ!! ฉันไม่ไป ฉันจะกลับบ้าน”
สีหน้านาคินทร์สะใจ นักบินเริ่มทำการบิน เครื่องบินออกขึ้นอย่างสวยงาม
มุมหนึ่งในบริษัท KTK เครื่องพิมพ์กำลังพิมพ์ภาพนาคินทร์ใส่สูทผูกไทออกมา ปาริฉัตรยืนมองอยู่ ค่อย ๆ หยิบรูปเจ้านายขึ้นมามอง ลูบไล้อย่างรักใคร่ ประกายเดือนเดินมาด้านหลัง ชะงักกึก ค่อย ๆ ย่องมาดูเห็นปาริฉัตรยังเคลิ้ม ขณะที่เครื่องพิมพ์ยังพิมพ์ไปเรื่อย
“น่าสงสารจริง ๆ ได้แต่หลงรูปจูบกระดาษ”
ปาริฉัตรสะดุ้ง หันขวับ “อะไร?? แกว่าใคร??”
“แน้!! ยังจะถาม นี่!! จะบอกให้นะ ของจริงน่ะ..หอมมากกกกก”
“นังบ้า!!!”
ปาริฉัตรพุ่งเข้าจะผลักประกายเดือนแต่ประกายเดือนหลบได้ ปาริฉัตรจับกบ ประกายเดือนขำ
“อืมม์..ก็น่าเห็นใจอยู่ เพราะหมู่นี้เจ้านายเธออู้งานบ่อย เลขาฯอย่างเธอก็คงจะเหงาหน่อยนะ แหม..บังเอิญฉันเองก็ยุ่ง ไม่มีเวลามาตบกับเธอเล่น เอาไว้วันหลังละกันนะจ๊ะ”
ประกายเดือนหยิบรูปทั้งปึกจากเครื่องพิมพ์ให้ “วันนี้กอดจูบลูบไล้เจ้านายบนกระดาษแก้เหงาไปก่อนละกัน ฮิ ๆๆ”
ประกายเดือนเดินเชิดออกไป ปาริฉัตรเงื้อปึกรูปจะขว้างชะงัก ไม่อยากขว้างรูปนาคินทร์ ฮึดฮัดก่อนจะเอามาจ้องมอง สายตาน้อยใจ “อีบ้า!! นังบ้า!!! คุณไปไหนคะ..ท่านประธาน..ตอนนี้คุณไปอยู่ที่ไหน? คุณไปอยู่กับใคร?”
บนเครื่องบิน ปานตะวันหน้าตาบึ้งหันมามองนาคินทร์อ้าปากจะพูด นาคินทร์รีบสวมหูแกล้งหลับ ปานตะวันเซ็ง ฮึดฮัดหันออกไปมองนอกหน้าต่าง นาคินทร์แอบลืมตามองยิ้มมุมปาก ปานตะวันถอนใจเฮือกยอมรับชะตากรรม นั่งมองทิวทัศน์เบื้องล่าง
นาคินทร์แอบมองปานตะวันที่สวยมากๆ สายตาแอบเคลิ้มไปหน่อย ปานตะวันรู้สึกตัวหันขวับมา นาคินทร์รีบหลับตาลงทันที ปานตะวันเคืองสะบัดหน้าหนีไป
สุดท้ายนาคินทร์ค่อย ๆ ลืมตามองปานตะวันยิ้มเย็น “กนกครับ..พี่คินกำลังจะแก้แค้นให้กนก..กนกจะไม่ต้องรอคอยอีกต่อไปแล้วนะครับ ทุกอย่างมันกำลังจะจบลงแล้ว”
นาคินทร์มองปานตะวันที่ไม่รู้ชะตากรรมว่าอะไรกำลังรอเธออยู่ข้างหน้า
ชั้นผู้บริหาร บริษัท KTK จามจุรียื่นซองทำบุญให้กลางวงพนักงาน “สร้าง ‘ระฆัง’ จะได้โด่งดังมีพลังก้องกังวาน เรียกงานเข้า โชคเข้า วาสนาเข้า บารมีเข้า”
มอลลี่ ลูกกอล์ฟและพนักงานบางส่วนม้วนตัวหลบเฟด เหลือบางคนสนใจควัก 10-20 ใส่ซองตามศรัทธา ยกมือภาวนาสาธุ
“มอลลี่!! ลูกกอล์ฟ”
“โห!!! วันก่อนก็เพิ่งจะเติมน้ำมันตะเกียงนะคะคุณเจเจ”
“ของเค้าก็เพิ่งทำบุญฝังลูกนิมิตไปนะค้าบจำได้ป่ะ”
“ตามใจ!! ก็หวังดี!! มีบุญก็อยากจะบอกบุญให้ทั่วถึง”
จามจุรีหันไปเห็นนัครินทร์เดินง่อย ๆ เซ็ง ๆ เข้ามาก็ตกใจ “คุณพระ!! วันนี้ท่านรองฯมาทำงานด้วย”
“หวยจะออกอะไรอ่ะครับงวดนี้คุณเจเจ”
“น่าจะ ...... แอร้ย!! บ้า!! บาปกรรม!! สวัสดีค่ะท่านรองฯ”
ทุกคนสวัสดีกันเกรียว นัครินทร์เดินเลยไปเฉย ๆ “อือ”
“อ้าววว” เม้าท์กันแซดอะไรยังไง?? วันนี้มาแปลก??
ห้องทำงานนัครินทร์ นัครินทร์ทิ้งตัวลงนอนโซฟา
ประกายเดือนยืนมองๆ อาการ ก่อนจะไม่สน แล้วเริ่มรายงาน “10 โมงครึ่ง มีนัดประชุมฝ่ายจัดซื้อ ดิฉันยกเลิกไปแล้วเพราะนี่มันก็ 11 โมงกว่าเข้าไปแล้ว”
นัครินทร์นอนหลับตาพูด “ดี!!”
“บ่ายโมงครึ่งมีนัดดูสินค้า”
นัครินทร์นอนหลับตาพูด “ยกเลิก”
“คะ??”
นัครินทร์นอนหลับตาพูด ลากเสียงยาว “ยกเลิกกกก!!”
ประกายเดือนยักไหล่ “ค่ะ!! 4 โมงเย็นมี”
“ยกเลิก!!”
“ห๊า?!!”
นัครินทร์ลืมตาพรึ่บ “จะห๊าทำไมฮะ?? ก็บอกให้ยกเลิกไงฮะ!!”
ประกายเดือนตัดสินใจพูด “ท่านรองฯคะ จะดีเหรอคะ อุตส่าห์มาทำงาน แต่ไม่ทำงาน นี่ถ้าท่านประธานทราบว่าคุณไม่ทุ่มเทให้บริษัทก็คงจะ”
นัครินทร์ลุกนั่งทันที “จะทำไม?! ท่านประธานของคุณแหละตัวดี ถึงว่าสิ..หมู่นี้เบี้ยวงานถี่ที่แท้ก็แอบซุกหญิงไว้ในบ้าน”
“ซุกหญิง??”
“ใช่!! พยาบาลคนใหม่..เซี๊ยะมาก!!” ประกายเดือน เก็ทอมยิ้มขำ นัครินทร์บ่น “มิน่าาา..ด่าเราอยู่นั่นล่ะ ให้ขยันมาทำงานงู้นงี้แล้วทีตัวเองล่ะ โห่..อู้งานพาสาวไปเที่ยว”
ประกายเดือนตาโต “อ๋อ..นี่เค้าไปเที่ยวกันด้วยเหรอคะ?”
“ก็เออสิ.. เฮ๊ย!! เกี่ยวอะไรด้วย??”
“เอ๊า!! แล้วท่านรองฯ มาเล่าให้ดิฉันฟังทำไม”
“ผมไม่ได้เล่าฮะ ผมบ่นฮะ บ่น เข้าใจมั้ยฮะ”
“เข้าใจค่ะ อ้อ! งั้นสรุปว่าวันนี้ยกเลิกนัดทุกอย่างเลยนะคะ รวมทั้งนัดเลี้ยงลูกค้าญี่ปุ่นคืนนี้ ทุ่มครึ่งด้วย”
นัครินทร์ตาโตทันที “ไม่ยกเลิก!! อันนี้เอา!!!”
“อ๊าววว??”
“คอนเฟิร์มลูกค้าญี่ปุ่น เลื่อนเร็วขึ้นด้วย เป็นทุ่มนึงห้ามเลท!!!”
ประกายเดือนเซ็ง “รับทราบค่ะ”
“และที่สำคัญ” ประกายเดือนชะงัก “คุณต้องไปกับผมด้วย!!”
“อะไรนะคะ??”
“นี่เป็นงานสำคัญ ลูกค้าคนนี้สำคัญมาก ถ้าท่านประธานทราบว่าคุณ ไม่ทุ่มเทให้บริษัท--มันคงจะไม่ดีแน่จริงมั้ยฮะ”
ประกายเดือนจ้องอย่างเคือง ก่อนจะสะบัดตัวออกไป นัครินทร์ตะโกนตามไล่หลัง ยิ้มกริ่ม “หกโมงเป๊ะออกนะฮะคุณเลขาฯ!! เอาวะ!! ถึงคุณเลขาฯจะไม่เซียะเท่าคุณพยาบาล แต่นางก็ขาวและอึ๋มนะคร้าบพี่คิน!!”
นัครินทร์โดดลงนอนโซฟาสบายอารมณ์ขึ้น
เครื่องบินร่อนลงจอดที่สนามบิน เขาใหญ่ นาคินทร์เดินลงมาแล้วเรียกปานตะวันที่ยังยึกยักอยู่ ไม่ยอมลง“จะลงมาดี ๆ หรือจะให้ผมอุ้มลงมา?”
ปานตะวันเคือง “ฉันลงเองได้”
นาคินทร์อมยิ้ม “ลงเองได้ก็ลงมาสิครับ”
ปานตะวันฮึดฮัดไม่เต็มใจ เหยียบบันไดพลาดเซลงมา นาคินทร์รับไว้ในอ้อมกอด 2 คนหน้าใกล้กัน ปานตะวันหวั่นไหวรีบผละออก
“ไหนว่าลงเองได้”
ปานตะวันจ้องหน้า “ตกลงคุณจะพาฉันไปไหนคะ..คุณนาคินทร์”
นาคินทร์ มองยิ้มน้อย ๆ ไม่ตอบ
บ้านเขาใหญ่สวยงาม โรแมนติกสุด ๆ รถรับ-ส่ง เข้ามาจอด นาคินทร์ลงมา “ถึงแล้วครับ..ลงมาสิ”
ปานตะวันค่อยๆ ลงรถมายืนมอง แอบตะลึงไปกับความสวยงามและบรรยากาศรอบตัว จนเผลอหลุดปาก “สวยจังเลย”
“เหมาะกับคนสวย ๆ อย่างคุณ”
ปานตะวันอึ้ง นาคินทร์ยิ้มให้ ชวนใจละลายสุดๆ ปานตะวันสับสนกับนาคินทร์
ปานตะวันค่อย ๆ เดินมาหยุดยืนที่ระเบียง ตื่นตะลึงกับบรรยากาศตรงหน้า ปานตะวันเผลอยิ้ม สดชื่น แล้วนาคินทร์ก็เข้ามาท้าวแขนกับระเบียง ล็อคปานตะวันไว้ในอ้อมแขน หน้า 2 คนใกล้ชิดกัน
“ชอบมั้ยครับ”
ปานตะวันสะดุ้ง จะเบี่ยงตัว แต่ติดล็อค เลยต้องทำตัวแข็ง “ เอ่อ..”
นาคินทร์เสียงหวาน “บ้านหลังนี้..ผมตั้งใจสร้างไว้เพื่ออยู่กับคนที่ผมรัก”
ปานตะวันอึ้ง ไม่รู้ ‘นัยยะซ่อนเร้น’ ของนาคินทร์ว่าหมายถึง ‘กนก’
นาคินทร์ยิ้มน้อยๆ “คุณคงไม่รู้หรอกว่าผมดีใจแค่ไหนที่ได้พาคุณมาที่นี่”
นาคินทร์จ้องตาปานตะวัน ปานตะวันยิ่งเคลิ้ม 2คนจ้องตากัน นาคินทร์ค่อย ๆ ก้มหน้าลงใกล้ ทันใดนั้นปานตะวันได้สติก็เรียกทันที “คุณนาคินทร์คะ!!!”
อ่านละคร เสน่หาสัญญาแค้น ตอนที่ 9 วันที่ 26 พ.ค. 57
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น บทประพันธ์โดย Shaynaละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น กำกับการแสดงโดย กฤษฎา เตชะนิโลบล
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น ผลิตโดย บริษัท โพลีพลัส เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด
ละครเรื่อง เสน่หาสัญญาแค้น โดยผู้จัด อรพรรณ (พานทอง)วัชรพล
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 ทางไทยทีวีช่อง 3
ละครเรื่อง เสน่หา สัญญาแค้น...เริ่มออกอากาศตอนแรก 21 พ.ค.57ต่อจากละครเรื่อง อย่าลืมฉัน
ที่มา ไทยรัฐ